Interview in Privé

Op onze tweede avond sloeg het noodlot toe!’

Al enkele jaren is MARIËLLE BASTIAANSEN (38) de vaste haarstyliste van het RTL-programma ‘LookingGood’. Tot ieders verrassing werd zij in december gekozen tot Societyvrouw 2007. Verrassend, omdat Mariëlle zeker geen vrouw is die getrouwd is met de rode loper. Sterker nog, vrijwel niemand die iets over haar weet. Met PRIVÉ praat Mariëlle voor het eerst openhartig over haar privéleven. Door ROB VUURENS

Of ik heb een saai leven, óf ik heb het al die jaren goed weten te verbergen. Ik zou anders ook niet weten waarom er zo weinig over mij bekend is, behalve natuurlijk dat ik wekelijks op televisie ben als haarstyliste van Looking- Good .

 Daar komt nog bij dat ik al zestien jaar dezelfde vriend heb. Kijk, als je meerdere vriendjes hebt gehad met wie het dan weer aan en dan weer uit is, haal je toch vaker het nieuws. Mijn relatie bevindt zich gewoon in rustig vaarwater en dat maakt het voor de pers natuurlijk niet echt spannend. Ik heb mijn vriend WILLEM (46) wel
op een heel speciale manier leren kennen.

Zo’n zestien jaar geleden werd hij door een vriendin aan mij voorgesteld. Het klikte meteen. Op de tweede avond dat we met elkaar afspraken nam Willem me mee op zijn motor. We kregen echter een zwaar ongeluk, waardoor ik met zeer ernstige verwondingen in het ziekenhuis terechtkwam. Ik had botbreuken en een beschadiging aan mijn ruggenwervel. Ik mocht niets eten, omdat men vreesde dat alles van binnen kapot was. Het was nog zeer de vraag of ik ooit zou herstellen. Ik was echt angstig dat ik nooit meer zou kunnen lopen. Toen ik eenmaal voor het eerst stapjes mocht zetten viel ik flauw, doordat ik vrijwel niets mocht eten. Ik heb drie maanden lang plat op bed moeten liggen. Eerst zes weken in het ziekenhuis en daarna bij mijn ouders op de boerderij in Prinsenbeek. Ik dacht in het begin:
Die jongen zie ik natuurlijk nooit meer terug. Maar ik had het mis; Willem kwam iedere avond aan mijn bed.
Mijn vader en moeder zeiden tegen Willem: ‘Jongen, eet lekker mee en blijf maar slapen. Wij gaan wel boven slapen, dan kunnen jullie beneden blijven.’
Toen ik helemaal beter was, ben ik gelijk bij Willem ingetrokken en nooit meer weggegaan. Toch best bijzonder.

Natuurlijk dacht ik veel na. Ik nam me voor om – als ik ooit beter mocht worden – veel intenser van alles te gaan genieten. Mijn uitgangspunt voor mijn verdere leven zou zijn: niets is onmogelijk. Die periode heeft veel positieve invloed op me gehad. Wanneer ik een beetje down ben, denk ik altijd: Mariëlle, weet je nog wel, het moment dat je weer de eerste stapjes kon zetten, genoot van het weer naar buiten en zelf naar het toilet kunnen?

Het is een ervaring geweest die me heeft gevormd voor het leven. Wel ben ik nog altijd voor één procent invalide, maar daar merk ik gelukkig vrijwel niets van.’

Gaan jullie trouwen?
Willem en ik hebben nu een samenlevingscontract, maar ik zit nog altijd op een aanzoek van hem te wachten. Ik wil echt graag trouwen. Ik ben nu 38 jaar en heb een deadline gesteld. Uiterlijk op mijn veertigste wil ik getrouwd zijn.
Zo niet, dan zoek ik een ander.
Kijken of dit werkt.’
En kinderen? ‘Dat is zo’n onderwerp dat Willem en ik altijd voor ons hebben uitgeschoven. Natuurlijk mag je de tijd niet laten beslissen, maar het speelt momenteel wel door mijn hoofd.
Ik vind het krijgen van kinderen eng. Het is toch een hele verantwoordelijkheid die je draagt. Het zal niet altijd even goed gaan. Een kind kan van alles krijgen en daar deins ik een beetje voor terug.
Waar die angst vandaan komt, weet ik ook niet. Ik heb twee oudere zussen. De een heeft drie en de ander twee kinderen en ik ben dol op ze.
Misschien heeft het te maken met het ongeluk. Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht waar die angst vandaan komt. Willem en ik denken er tegenwoordig wel serieus over na.
Kunnen we ze krijgen en willen we dit ook echt? Willem is altijd mijn grote steun geweest. Hij heeft me voor een groot deel gebracht waar ik nu ben.
Hij is geen jaloerse man en heeft me altijd gemotiveerd. Het hele proces tot succes hebben we samen beleefd, ook alle ups en downs. Een van de mindere perioden was toen ik voor het bedrijf van mijn zus een cosmeticalijn opzette. Hierdoor zat ik ineens dagelijks op kantoor en dat ging niet goed. De muren kwamen op me af. Maar omdat het een familiebedrijf is, kun je moeilijk zeggen: Jongens, ik wil stoppen. Dat viel me zwaar.

Daarna ben ik in het televisiewerk terechtgekomen. Ik deed eerst iets in het programma van CAROLINE TENSEN en vond het zo leuk dat ik daarna regionaal begonnen ben. Ik ben nu al enkele jaren medeeigenares van het Brabantse regionale televisiestation en productiebedrijf TV & Co. Vanaf 1 januari hebben we er, door een fusie met RTV 10, totaal 52 mensen werken.
Dit weet bijna niemand. Ik ben hier echt beretrots op.
Maar ook mijn vader en moeder laten weten trots op hun dochter te zijn. Joh, mijn moeder belt me sinds die verkiezing tot Societyvrouw 2007 echt drie keer per dag op om te zeggen hoe geweldig ze dit voor me vindt. Het is natuurlijk een hele gebeurtenis in het dorp waar ik letterlijk tussen de koeien ben opgegroeid.
Ik werkte vroeger ook op het land en moest de stallen uitmesten. Maar het heeft me een belangrijke eigenschap opgeleverd; door mijn nuchterheid en harde werken heb ik me tot nu toe staande kunnen houden in het showbizzwereldje en daar ben ik ook mijn ouders zeer erkentelijk voor!’
Mariëlle Bastiaansen al zestien jaar met haar Willem, maar…

Mariëlle wacht op het huwelijksaanzoek van Willem…